| |
φως ,
πετάγεσαι μέσα απ τις χαραμάδες
σαν κλέφτης ορμάς μέσα σπ την κλειδαρότρυπα
ορμάς και κατακτάς τα σώματα
και φεύγοντας τα αφήνεις στην αλήθεια τους γυμνά.
μέσα από φωσφορίζουσες αναλαμπές
ενός ηλίου κατακτητή ακτίνες σ αφοπλίζουν
βάζεις στα μάτια τα χέρια σου να μην σε βρει
μα δεν δεν μπορείς δε μπορείς εκεί πια να κρυφτείς
σε δώματα κρύα και μουντά μες το χειμώνα
σε βρίσκει πάντα στης ζωής σου το κρυφτό
και μένεις πάντα με το πρόσωπο στον τοίχο
αιώνια εσύ να τα φιλάς.
Φως
εχθρός της μίζερης ζωής
που σαν βραχιόλι στο χέρι την φοράς
μα σα κοιμάσαι κάθε βράδυ
γίνεται θηλιά στα όνειρα σου
κι όλο φωνάζει σταμάτα με πονάς
Κι εσύ που δεν αντέχεις την συνήθεια
Σε θάλασσες θολές να κολυμπάς
Παρ το στα χέρια αγκάλιασε το
Και με το φως μες την καρδιά σου
Μάθε στα αληθεια τη ζώη ν αγαπάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
