| |
Γλυκιά μου φλόγα ,φωτιά στ’ αστέρια
οι καιροί δεν είναι για τραγούδια
μόνο αίμα και δάκρυα
Κι αν η φωνή λαλήσει
αν το στόμα ανοίξει
ποτέ μην βγει γλυκός αχός
απ’ τα πονεμένα χείλη
Της ιστορίας μου τα πάθη
κι όλα της τα λάθη
ίσως με μιαν λέξη
ίσως μας ξαναθυμηθούν
Δεν αργούν
οι θάλασσες ,τα σύννεφα
να γητευτούν απ’ το τραγούδι των Σειρήνων
της ψυχής μας το τραγούδι
Γλυκιά μου ομορφιά ,μην μου σταθείς
θα σε προδώσω πάλι
και δεν μπορώ τον σκοπό των άστρων
να αφουγκραστώ ,στη φωνή της ψυχής μου
να σταθώ και να ονειρευτώ
μαζί σου.
Χάσου στην πόλη
στο κάθε τετραγωνικό
από ‘δω ψηλά ,κοιμήσου
στο πλευρό μου γείρε
μην θυμάσαι
Κι αν ο άνεμος
μ’ αγγίξει
θα κλείσω τα μάτια
φαντασία το χέρι σου
στο πρόσωπο μου το χλωμό
το νεκρό σου χάδι
Θεά ,η πόλη βυθίζεται
πέρα στο Αιγαίο
και ακούς τα αίσχη της
Δημιουργέ
που τόσο την πόνεσες
αφήνοντάς την να πλαστεί
χαρίζοντας της ένα ηλιοβασίλεμα
για φυγή
και μιαν ελπίδα στη σιωπή
Αν ίσως μπερδευτεί
η στιγμή με την δικιά μας
ανόμοια πνοή
κι αν ίσως κλειστεί
στο γλυκό ,βαθύ πορτοκαλί
μαζί με την πόλη
τα χαμένα μας βλέμματα
χρώματα στο γκρίζο και το μαύρο
τότε ίσως για μια στιγμή κρυφτούν
μέχρι και πάλι να βρεθούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
