| |
Την ψυχή ποια αιτία
μες την λάσπη τραβα
ποια φθηνή προδοσία
πληγώνει τόσο ακριβά
Κι γαλήνη αγριεύει
κι ο θυμός με μεθά
ένα δέντρο που βάζει
στα κλαδιά του φωτια
Μην κλαις μου λέει η νύχτα
σε λίγο φεύγοντας θα πάρω
το φάντασμα που σε πονά
Μην κλαις μου λέει η νύχτα
κι όταν νυχτώσει θα σου λέω
πως σε λίγο θα φύγω ξανά
Την ψυχή ποια φοβία
διχασμένη κρατά
χάος μαζί και αρμονία
πάνω μου δεμένα σφιχτά
Κι γαλήνη αγριεύει
κι ο θυμός με μεθά
ένα τρένο που τρέχει
σε ράγες γεμάτες σκουριά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
