Την αγάπη γεμίσαν, του καημού βρυκολάκοι
έχει η νύχτα γεμίσει εκδορές μ’ ενοχές
στα ρηχά σου ποτάμια δεν θα πέσει ρυάκι
σταματήσαν οι μπόρες, δεν θαρθούνε βροχές
Είχε πει για φουρτούνες ο παλιός μου ο στίχος
κι είχες βάλει καρδιά μου σ’ όνειρό μου φραγή
σαν παράταιρος κρότος , της μπαλάντας ο ήχος
ποντισμένη με νάρκες της αγάπης η γη
Κι όταν λες πληρωθήκαν της αγάπης οι φόροι
μακελειό είχε γίνει με θυσίες πολλές
όπως μπαίναν σε πόλεις οι παλιοί Σταυροφόροι
και βιάζαν….και σφάζαν….και ματώναν φυλές!!!!!
Την αγάπη γεμίσαν μ’ ενοχές κι απιστία
κι εγώ Θε’ μου στα χείλη, το φιλί σου φορώ
Θα σηκώσω σου είπα της αγάπης ιστία,
μα μου λες: «Μη μπαρκάρεις…..έχει βγάλει καιρό…»
