| |
Δεν είναι οι νύχτες που διαστέλλονται
Μήτε ύπνος του χειμώνα
Είναι η ποίηση
κουρνιασμένη στη φυλακή της μοναξιάς
Μόνη κεντάει χάντρα τη χάντρα τις θύμησες
Ένας λυγμός σχίζει τη σιωπή
στις πύλες της επιθυμίας
στους σκοτεινούς θαλάμους των ματιών
όταν ένα ταξιδιάρικο φεγγάρι
ραντίζει με χρυσόσκονη
τη χαρά στη μελαγχολία
τη νοσταλγία στο όνειρο
μες στα σκοτάδια των καιρών μου
Εξακολουθώ να πιστεύω
πως δίπλα σου η κάθε νύχτα είναι γεμάτη αστέρια
Τα πιο ασήμαντα γίνονται σημαντικά
αλλάζουν επειδή είσαι δίπλα μου
και κάνεις το μέλλον μας μαγικό
Άσε με να φιλήσω το μυστήριο των χειλιών σου
Με ήχους της σιωπής μου να σε μιλώ
Κάθε όνειρό σου να ορίζω
Επειδή σ’ αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
