| |
Ανέμελα κι απόμακρα να ζούσαμε για λίγο,
τα παιδικά μας όνειρα μας ξέχασαν εδώ...
Κάτω απ' το σεληνόφωτο και πάλι ν' αρμενίζω
και να σε βρω να καίγεσαι σαν σπίρτο στο χορό...
Χαθήκαμε και χάσαμε ό,τι πιο αληθινό,
την τρέλλα μας την ιερή, τον φόβο του αοράτου...
Και το μόνο που απέμεινε να φέγγει στο χαμό,
είναι μια κούπα αδειανή, το βράδυ του Σαββάτου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
