| |
Μιλούσε ο αέρας απο τα περα, με ακαταλυπτες κραυγες.
Κατι γυαλια σπαρμενα λεει, σε ειχαν ολο χαρα, υποδεχθει...
-Φυλαξου ξενε και αγνωστε απο τις μπορες της ψυχης!
Ποτέ δε ξερεις σε τι ρεμα θα βρεθεις...
Ειχε προλαβει ο καιρος να ξεσπαθωσει...και αναμετρουσε υπομονη.
Μη τα ζυγιαζεις πια! Στα πηρε ολα η βροχη....
Κρυψου και από τον κεραυνο, δεν εχεις γυαλα πια να φυλαχτεις!
Κρατα ομπρελα για τον κακο καιρο...
Και που εισαι...βγαλε τα ποδια εξω απ'το νερο!
Εκεινο το σημαδι, στο ποδι το αριστερο, ειναι πληγη παλιά,
Πολύ παλια...με δηλητηριο πικρο!
Μαγδα. Δούκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
