| |
Κοιτάζω πιο πέρα
από όσο μπορώ να δω
ένας λευκός ιππότης
σε κατάμαυρη σκακιέρα
Σπασμένη η φλογέρα
κάποτε έπαιζα έναν σκοπό
νηφάλιος πια ο πότης
ο πόνος τον πίνει νύχτα μέρα
Κοιτάζω πιο πέρα
ψάχνω κάτι άλλο να βρω
μια μάνα γυρεύει το γιο της
κι εγώ να ανασάνω ζητάω αέρα
Η γη κούφια σφαίρα
γυρνά κι αγκαλιά σε κρατώ
γύρω γύρω απ' τον εαυτό της
μας στροβιλίζει από όαση σε ξέρα
5/4/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
