...κι ηρθανε μαυρα,σκοτεινα,δισεκτα χρονια
λυσομανανε ολόγυρα μας οι αγερες
κιορθος παλευω πια, με νυχια και με δοντια
μηπως γλυτωσω το σκαρι μας απτις ξερες.
δεν είναι πια ομως το αγερωχο σκαρι μας,
κεινο που αψηφαε το κυμα το αφρισμενο...
μια ταπεινη σκουνα παλια εχει πια γινει,
γρια κιαυτη με καπετανιο κουρασμενο...
οσο αντεχω θα κρατω σωστη τη ροτα
κι όταν στ απαγγειο τηνε δεσω αραξοβολι,
θαχω τελειωσει το στερνο μου το ταξειδι,
και θαχουν κλεισει της ζωης μου οι κυκλοι ολοι...
...τοτε κοντα σας θα κινησω να γυρισω
σιμαδι δειξτε μου να ρθω να ανταμωθούμε
να σμιξουμε σαν τοτε χρονια πισω,
και δακρυσμένοι τα παλια να θυμηθούμε.
αγιοι οι γονεις μας καπου κει θα καρτερουνε
να ξαναζησουμε τα αξέχαστα μας χρονια
και να κινησουμε και παλι αγκαλιασμενοι
για την καινουργια τη ζωη μας την αιωνια
