| |
| | ~* Ο,τι έδωσες εχθές *~ |  | | | Έλα πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε, μ' ένα σφουγγάρι στο χέρι, να σβήσουμε όλα τα κακώς κείμενα, της αγάπης να λάμψει τ' αστέρι | | |
[align=left][B][I]
*~* Ο,τι έδωσες εχθές *~*
Πορφυρό χαμόγελο της ψυχής το χάδι
διαμαντένια πηγή της ζωής
στα μάτια σου έβλεπα ανθισμένο
της φύσης ρομάνι !
Τα ματοτσίνορα μιας θεσπέσιας γης
χρώματα, λουλούδια κι αρώματα
κι όλο μέσα στο πυκνό τ' ανθισμένο
σ' έβλεπα κόρη τ' ουρανού μοναδική
στο απλανές σου βλέμμα
ν' ανασαίνω ...
διάλεξες κάποιες στιγμές που αφήσαν σημάδι
και μετά ξεστράτισες κι έγινες των ανέμων βορά
δεν δέχτηκες ν' ακούσεις το χάδι
τις φωνές των πουλιών ...
τις κραυγές της αντίληψης που σου λέγαν
"που πας" ;
Ζημιά προκάλεσες πρώτα στον εαυτό σου
κι εν συνεχεία για να σταθείς ...
ευτελώς κατηγοράς
κρίμα στην επιστήμη και στη μόρφωση
κρίμα στον πνευματώδη καθρέπτη
κρίμα στων ονείρων την άφιξη
κρίμα στης σύμπνοιας την όμορφη λέξη.
Την ζωή επιδόθηκες να την κάνεις ρημάδι
με μια μάσκα πανούργας, στο κενό των "γιατί"
δεν έχεις απάντηση που να στέκει,
μόνο σκοτάδι,
στη πυκνή μαστιχωμένη διαφθορά την θολή.
Διέγραψες από μέσα σου, όλα τα "άξια λόγου"
κι οι βρώμικες κάμπιες, μαζί σου κυκλοφορούν
στα κρυφά σου μηνύματα βιώνουν
τα άθλια σου πολλοί θα τα δουν.
Δεν έχεις πλέων εμπιστοσύνη στον εαυτό σου
πως θέλεις διακαώς οι άλλοι, να σ' εμπιστευτούν ;
Κι εξακολουθείς ακόμα να υποκρίνεσαι
όλα στη ζωή κοστολογούνται κ' επιστρέφουν
ότι έδωσες εχθές ~ αύριο θα έρθουν να σέβρουν.
Δώσε αγάπη λιπών
κι άσε τα μίση μ' υπεροψία
σίγουρα θα νιώσεις την Άνοιξη
και της ζωής τα άνθη μ' αξία !
Έλα πάμε μια βόλτα να περπατήσουμε
μ' ένα σφουγγάρι στο χέρι
να σβήσουμε όλα τα κακώς κείμενα
της αγάπης να λάμψει τ' αστέρι !
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
29-12-2015 @ 17:01 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Stoforos
29-12-2015 @ 19:56 | Ευχαριστώ πολύ Κανέλα μου ! ! ! ! ::kiss.:: ::love.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
29-12-2015 @ 22:27 | Ολοι μας φιλε Νικολα πρεπει να περπατησουμε μ` ενα σφουγγαρι στο χερι για να λαμψει η αγαπη, ειθε αγαπημενε μου Νικο να ζησουμε σε μια κοινωνια που ν` ανθιζει η αγαπη. Αγια τα λογια σου κοσμημα το ποιημα, φιλακια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Stoforos
30-12-2015 @ 17:26 | Αγαπημένη μου ποιητική καρδιά Γεωργία μου ! !
Εκπέμπεις την θερμή σου φλόγα με τις απόψεις σου
και τα γλυκύτατα σχόλια σου, που μου ζεσταίνουν
τις παγωμένες στιγμές μου ... Φιλάκια αγάπης γλυκιά μου ! ::love.:: ::kiss.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
