| |
Μες την γλυκιά την ησυχία
την απαλή αστροφεγγιά
άλογο δίχως πια ηνία
πως μοιάζει απόψε η καρδιά
της μοναξιάς την λαιμαργία
χόρταινε του φιλιού σου η δροσιά
Ανάμνηση δίχως αιτία
που σφήνωσες μέσα μου βαθιά
σαν καραβιού προς τ' άγνωστο πορεία
ας γίνει να μην βρω ποτέ στεριά
ισάξια του εγκλήματός μου η τιμωρία
του ουρανού μου να μην δω την ξαστεριά
Έμεινε ο άνεμος ακίνητος
Πέτρινα γίναν τα πανιά
βοριάς σιωπηλός και ήσυχος
τα μαλλιά μου δεν έμπλεξε ξανά
Τις νύχτες οι σκιές μοιάζουν θηρία
μόνος ξαπλώνω στην δική σου την μεριά
ισάξια του εγκλήματός μου η τιμωρία
του ουρανού μου να μην δω την ξαστεριά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
