| |
ΠΑΡΑΒΟΛΗ
Ο ήλιος είχε φύγει σιωπηλός εδώ και ώρα,στο βουνό είχε σκοτεινιάσει και αυτός ακόμη προσπαθούσε να βρει τα μονοπάτια που θα τον έφερναν πίσω στην πόλι, αλλά φευ τώρα πια δεν μπορούσε να διακρίνει κανένα δρόμο. Η ώρα περνούσε και ένοιωθε όλο και ποιο άσχημα, ξαφνικά σε μια κοντινή απόσταση είδε ένα φως που τρεμόπαιζε, ήταν επόμενο να πάει προς τα εκεί αν και αυτό ακόμη, στο σκοτάδι, απαιτούσε προσπάθεια και μεγάλη προσοχή.
Έφθασε κοντά, ήταν ένας άνθρωπος που κρατούσε ένα φακό.
Τον χαιρέτησε και αυτός φιλικά του ανταπόδωσε τον χαιρετισμό, με μια μικρή αγωνία του εξήγησε την κατάστασή του, -είχε χαθεί, ήταν σκοτάδι, δεν διέκρινε τίποτα κλπ.-.
Ο άγνωστος χαμογέλασε και του είπε καθησυχαστικά ότι θα μπορούσε να του δώσει τον φακό του για τον δρόμο, μιας και ο ίδιος μπορούσε να δει μέσα στην νύχτα.
Ένας φακός θα ήταν μια λύση σκέφτηκε, όμως δεν ξέρω καθόλου τον τόπο και οι φακοί είναι φορές που χαλάνε, -είπε τις σκέψεις του στον συνομιλητή του-.
Εκείνος κούνησε το κεφάλι συγκαταβατικά, σε καταλαβαίνω του είπε, βρήκες μόνος σου το πραγματικό πρόβλημα, δεν είναι θέμα φωτός ή σκότους αλλά πως να διακρίνεις τα σημάδια κάθε φορά στη μια ή στην άλλη περίπτωση.
Είμαι άνθρωπος της πόλης,του απάντησε, πως μαθαίνει κανείς να διακρίνει τα πράγματα
στο βουνό?
Αυτό είναι κάτι που μαθαίνει κάποιος μόνο άμα θέλει, του απάντησε ο συνομιλητής, εξάλλου το ανθρώπινο μάτι λειτουργεί ποιο καλά στο σκοτάδι άρα και το μυαλό.
Τον κοίταξε με μια απορία στα όρια της υποψίας, λοιπόν δείξε μου θέλω να μάθω.
Εκείνος -αφού έσβησε τον φακό-του απάντησε, δεν μπορώ να σου δείξω τίποτα, εσύ πρώτα πρέπει να μου πεις τι είναι, τι καταλαβαίνεις από αυτά που βλέπεις γύρω σου.
Άρχισε η συζήτηση μεταξύ τους, με εναλλαγές, με ερωτήματα, με διευκρινήσεις, με πολλές απαντήσεις που γεννούσαν καινούργια ερωτήματα όπως πως είναι η σκιά ενός δέντρου στο σκοτάδι, τα κλαδιά του, ή πως οι ήχοι, οι πέτρες ακόμη και ο αέρας είναι τόσο διαφορετικά την νύχτα και όμως πάντα σου δίνουν απλόχερα πληροφορίες.
Η ώρες πέρασαν με την κουβέντα είχε αρχίσει κιόλας να ξημερώνει κάπου εδώ οι δρόμοι τους θα χώριζαν, είχε τόσα μάθει και άλλα τόσα που θα έψαχνε ακόμη.
Ο επίλογος τους, μια συγκίνηση, ένα χαμόγελο, ένας χαιρετισμός, μια εμπειρία,μια ανάμνηση,ένα ξανακοίταγμα του κόσμου, που θα πει ένας καινούργιος κόσμος .
Δ. ΣΚΟΥΦΟΣ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
