| |
Σε μια χώρα που μοιάζει σώμα νεκρό
σκουλίκια το χουν ζώσει κυβερνήτες
σε γνώρισα μια μέρα μέσα στις φωτιές
στις πύρινες φωνές που χουν οι αλήτες
Στο χέρι σου δεν είχες κάποιο όπλο
μήτε λουλούδι από κήπο μυστικό
πάθος και πείσμα μοναχά κρατούσες
να κάνεις τον κόσμο λιγάκι όμορφο
Συχνά μου μιλούσες για μιαν ιδέα
για έναν πλανήτη σχεδόν μαγικό
που πήγαινες όταν γυμνώνατε τα χέρια
στη Γιαννιτσών στο πίσω το στενό
Χαμογελούσα αμήχανα κάπως
μην ξέροντας αν κάτι θα πρεπε να πω
η αγάπη άλλαζε και τις αλήθειες
πέτρα που πέφτει απ'τον γκρεμό
Στο παραμύθι αυτό
χωρίς την Αλίκη,χωρίς τον λαγό
Σ'ενα παιχνίδι,το φως σβηστό
Που να σαι βρω..
Και συ δεν είσαι εδώ,χορεύεις αλλού
σε μια πίστα του μυαλού μου φωτισμένη
με μπλε μπλουζάκι και τζην κολλητό
σαν από έητις φιλμ να σαι βγαλμένη
Κι ο χρόνος φαντάζει πλοίο βουλιαγμένο
που σταμάτησε στο τελευταίο φιλί
στο πρόσωπο μου το φεγγάρι χαραγμένο
μα το δάκρυ σου θα έρθει την αυγή
Αν κάποτε ακούσεις για μένα να μιλάνε
πές ότι χάθηκα μέσα σε όνειρα τρελά
τα μάτια άνοιξε και άπλωσε τα χέρια
αγκάλιασε με...στο όνειρο σφιχτα..
Στο παραμύθι αυτό
χωρίς την Αλίκη,χωρίς τον λαγό
Σ'ενα παιχνίδι,το φως σβηστό
Που να σαι βρω..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
