| |
Δες
απ' της ψυχής τα σκοτάδια βγες
δες το φεγγάρι απόψε
πάλι λάμπει
και η ματιά σου φωτίζεται
απ' τη φωτιά
με κοιτάς
και υπάρχω σε μια στιγμή
που εξαφανίζεται
σαν λουλούδι της ερήμου
στην άμμο.
Κλάψε
ακούω τον καημό σου στις σιωπές μου
ακτινοβολεί στη νύχτα
ο αναστεναγμός σου
σαν ένα τραγούδι ξεχασμένο
στο πικ απ .
Στο παραθύρι σου απ' έξω
ξημερώνω
κρυώνω όμως τα βήματά μου
δεν μου επιτρέπουν
άλλον δρόμο
για μια στιγμή στην αγκαλιά σου
ψάχνω μια χαραμάδα
να χωθώ .
Πες μου τι νιώθεις
δες τι έχεις κάνει
πόσα ερωτηματικά
και πόσες φυγές έχεις διαλέξει
μα δε γελιέται μάτια μου η καρδιά
αυτή σ' εξουσιάζει
και πάντα κάνει την ανάσα
στο στήθος σου βαριά
κι εγώ σε ξέρω
όπως ο θαλάσσιος ορίζοντας
τις θάλασσες και τους ωκεανούς
βλέπω το βάθος πριν καν το δεις εσύ
γι' αυτό και δεν μπορείς να με νικήσεις
σ' αυτό τον πόλεμο
γι αυτό στο μυαλό σου σεργιανίζω
κι ας κάνεις πως μ' αποφεύγεις
σε ξέρω καλύτερα από σένα
και στην παλάμη σου είδα τ' όνομά μου
κι αυτό το όνομα μια μέρα θα 'ναι
η αιτία που θα σκιστεί απ' άκρη σ' άκρη
η καρδιά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
