| |
[align=center]Με μια κουβέρτα αγκαλιά, και χίλιες σκέψεις,
ταξίδι κάνεις στα παλιά, για να ξεμπλέξεις,
τα μπερδεμένα σου γιατί, που πάλι ψάχνεις μοναχή,
μα σε γεμίζουν πιο πολύ, με ερωτήματα...
Κι όσο βρίσκεις αφορμές,
για να φύγεις απ' το χθες,
κάθε βήμα σου μπροστά,
σε πάει δυο πίσω...
Είναι ο έρωτας νησί,
που ναυάγησες εσύ,
μα όσο θάλασσες κι αν κλαις,
εγώ δεν θα γυρίσω...
Ήρθε η ώρα να μιλήσω,
κι όλα να στα εξηγήσω,
είχες δίπλα σου μια αγάπη,
που όμως πήγε στράφι.
Είχα γίνει μια συνήθεια,
δεν μ' ένιωσες στ' αλήθεια,
μόνο με την απουσία,
λάμπει ό,τι έχει αξία...
Με τις εικόνες μας ξανά, κάνεις παρέα,
γέλιο τραγούδια και φιλιά, ήταν ωραία...
Χωρίς ταυτότητα εκεί, στη άδεια πλέον σου ζωή,
από το πάτωμα μαζεύεις, τα κομμάτια σου...[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 08/01/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
