| |
Μα πως να σε γλυκαρμενίσω τώρα πια
Πού ‘χουν βουλιάξει του έρωτα τα ξέγνοιαστα καράβια
Πώς να σε πάω σε περιγιάλια μαγικά
Με το πανώριο πάθος σου που τα ‘χες στολισμένα
Μια φεγγαραχτίδα δέκασα
Ένα απαλό φιλί από τα χείλη μου στα χείλη σου να αφήσει
Που κάποτε σε νύχτες σμαραγδόφεγγες μου χάριζες
Και ξέπνοος όλο και πιότερα στο σύθαμπο χανόμουνα
Πάντα σε λάθευαν τα αστέρια του νοτιά
Κι ο μπάτης να χαϊδεύει τα ανάλαφρα μαλλιά σου
Και μου ‘λεγες γελώντας μου πλατιά
Θα μ’ αγαπάς όσο υπάρχει Αποσπερίτης
Μα πώς να σε ταξιδέψω τώρα πια
Σε όσα επιθύμησες λιμάνια ονειρεμένα
Έχουν βουλιάξει μέσα σου βαθιά
Του έρωτα τα ξέγνοιαστα καράβια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
