| |
" Ο Μαύρος Μάγκας "
Όταν ο ήλιος της δικιάς μου της σποράς
έδυε αργά στα μονοπάτια της αβύσσου
εσύ γεννιόσουν σ’ άλλης Μάνας αγκαλιά
χρυσές κορδέλες πλέκαν δώρο τη ζωή σου
Τα χέρια άπλωσα μ’ αγάπη κι ενοχή
κι αμέσως φώλιασες σαν ήλιος στην καρδιά μου
ίσως ποτέ δεν ήμουν αρκετή
συγχώρα τους ανθρώπους βασιλιά μου…
Ματάκια μου θλιμμένα, μη φοβάσαι…
μας κλήρωσε μια δύσκολη στιγμή
μα εδώ θα είμαι πάντα, να θυμάσαι
μας δένει μια αόρατη κλωστή…
Φεύγουν τα χρόνια προσπερνάνε βιαστικά
μα ‘συ εκεί πάντα πιστός μυστήρια ράτσα
μαυροντυμένος με ολόλευκα φτερά
Μάγκας, αλήτης, τρυφερός..αστεία φάτσα…
Με ίχνη χάραζες το δρόμο της χαράς
σήμερα ‘δω αύριο αλλού μα μη σε νοιάζει
μου ‘λεγες σπίτι μου θα είναι όπου πας
κι αν ξημερώνει μακριά σου δε χαράζει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
