Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μοναξιά
 Καλό ξημέρωμα σε όλες τις φίλες και σε όλους τους φίλους!
 
ΜΟΝΑΞΙΑ


Όταν βγαίνω απ’ το σπίτι,
και τραβώ για τη δουλειά.
Κάτι μούρες σκάνε μύτη,
με φωνάζουν ερημίτη,
και βουρ τα κουτσομπολιά.

Μια φορά στις δεκαπέντε,
πάω και στον καφενέ.
Με Γαρμπή ή με Πουνέντε,
έστω και στο παραπέντε,
μόνος πίνω τον καφέ.

Μόλις παίρνει και βραδιάζει,
στο γραφείο μου σκυφτός.
Η ψυχή μου αραδιάζει,
παλιά γράμματα διαβάζει,
ως το μέσον της νυχτός.

Με πληγώσαν οι ανθρώποι,
και γι' αυτό ζω μοναχός.
Μιας ζωής όνειρα, κόποι,
οι ευγενικοί μου τρόποι,
σβήσανε ολοταχώς.

Επωδός
Μοναξιά πικρή που είσαι,
σαν τον σκέτο μου καφέ.
Μοναξιά που δε μ’ αρνείσαι,
που ποτέ δε με στερείσαι,
και δε με ξεχνάς ποτέ.

Γιώργος Δ. Σ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ivikos
11-01-2016 @ 00:05
ΟΜΟΡΦΟ....ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::up.::
DANAIMAIOU
11-01-2016 @ 00:15
Σκληρή ή μοναξιά έστω και αν είναι από επιλογή. Καλο ξημέρωμα ::yes.::
Άηχος
11-01-2016 @ 00:22
Τελικά όμως η μοναξιά εμπνέει ωραία ποιήματα,
απ΄ότι φαίνεται εδώ.
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
11-01-2016 @ 00:44
Ημοναξια φιλε μου Νικηφορε ειναι χειροτερη με παρεα, καλο ξημερωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Oλύμπιος-Θεός
11-01-2016 @ 08:29
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk
11-01-2016 @ 08:33
καταπληκτικό!!!!!!! ::theos.::
**Ηώς**
11-01-2016 @ 09:22
Με πληγώσαν οι ανθρώποι,
και γιαυτό ζω μοναχός.
Μιας ζωής όνειρα, κόποι,
οι ευγενικοί μου τρόποι,
σβήσανε ολοταχώς.,,,,,ωραιότατο Νικηφόρε καλημέρα!!!!!!! ::blush.:: ::theos.::
oneiropola
11-01-2016 @ 09:48
Υπεροχο !!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
pennastregata
11-01-2016 @ 11:12
::smile.:: ::smile.::
Αναπάντεχος
11-01-2016 @ 17:51
Ωραίο Νικηφόρε ::yes.::
φραγκοσυριανος
11-01-2016 @ 21:07
Μια φορά στις δεκαπέντε,
πάω και στον καφενέ.
Με γαρμπή ή με πουνέντε,
έστω και στο παραπέντε,
μόνος πίνω τον καφέ.

---------------------
Μοναξιά πικρή που είσαι,
σαν τον σκέτο μου καφέ.
Μοναξιά που δε μ’ αρνείσαι,
που ποτέ δε με στερείσαι,
και δε με ξεχνάς ποτέ.
--------------------- ::up.:: ::up.:: ::up.::
ssstathis
12-01-2016 @ 12:29
::theos.::
Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ συνύπαρξη με την μοναξιά μας είναι η απαραίτητη παρέα ΤΗΣ ΔΗΜΗΟΥΡΓΙΑΣ .
::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο