Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Πρίγκιπας του Πόνου
 γράφτηκε πριν 17 περίπου χρόνια και είναι από τα πρώτα μου κομμάτια.
 

Είναι φυλακή αυτό το σώμα
φυλακή με αλύγιστα κάγκελα
Παγιδευμένος εκεί, απ' την αρχή

Αστέρι να 'μουν πόσο θα 'θελα
φεγγάρι να 'μουν πόσο θα 'θελα
κι εσύ να 'σουν η νύχτα
όσο υπήρχες να υπήρχα

Μια φορά μονάχα σκέφτηκα
πως η αγάπη σου ζει στο όνειρο μου
κι από τότε για πάντα στέφθηκα
ο πρίγκιπας του πόνου

Είναι μάσκα αυτός ο φόβος
που έγινε ένα με το δέρμα
και κανείς δεν μπορεί να μας χωρίσει

Ας ήταν η αλήθεια ένα ψέμα
ας ήταν το τέλος ένα ψέμα
κι εσύ να 'σουν η φωνή
που δεν έχω πιστέψει κι έχω σωθεί

Μια φορά μονάχα σκέφτηκα
πως η αγάπη σου ζει στ' όνειρο μου
κι από τότε για πάντα στέφθηκα
ο πρίγκιπας του πόνου.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
heardline
11-01-2016 @ 22:57
Και τι μ' αυτό;;

Εγώ έχω ποιήματα που τα έγραψα πριν από 45 χρόνια....

Άμα τα ανεβάσω........

::wink.:: ::wink.:: ::wink.::
heardline
11-01-2016 @ 23:35
Κάνε μια αφαίρεση….

Κάνε μια αφαίρεση αναγνώστη
και μετά …και τον ναυαγοσώστη
εξήντα δύο, μείον σαράντα πέντε
υπόλοιπο δέκα εφτά …λεβένται.



Ήμουν λεβέντης στα δέκα εφτά μου
σου το ορκίζομαι …στη ξεροκεφαλιά μου
αγέρωχος ….και ποιητής….φαινόμουν
κι έγινα ο άτιμος όπως τ'ονειρευόμουν.



Η διαφορά, αν φτάνει στα σαράντα πέντε
και ζεις με βίβερε….φουλ… περικολοζαμέντε
η ποίησή σου τρία επί δέκα πέντε χρόνια
θα σκίζει η ποίησή σου, μόνο με σιδεροπριόνια.



Γι αυτό σε είπα φίλε αναγνώστη, είμαι ο παλαιός
που γράφω, λόγω πείρας, ποίηση ζηλείας…ανηλεώς
έχεις να φας καρβέλια ακόμη …κάτι λίγους τόνους
κι άσε τους άλλους, να σε λέγουν….πες τους όνους.



Κλείνοντας δε, θα σου το ειπώ ξανά, τρία δεκαπεντάρια
χρόνια που σαν περάσουν κι ας πιάσεις τα εξηντάρια
τότε εγώ ο μέγας, ένας και μοναδικός Λυρεύς ο ποιητής
σε στέφω επάξια ποιητή, μ’ ένα παράσημο ευτύς…



Σύρμος ο μέγας ποιητής, μετά ακριβώς είκοσι οχτώ έτη
εγώ θα είμαι ενενήντα κι εσύ σαράντα πέντε, ως υπηρέτη
της ποίησης που θα ακμάσει η πείρα στις γραφές σου
θα σου προσφέρω του ποιητή τον τίτλο στις περγαμηνές σου.
======================================================
Ο ένας και μοναδικός Γιάννης Λύρας

::wink.::
oneiropola
12-01-2016 @ 08:45
::up.:: ::up.:: ::up.::
Faber-Castell
12-01-2016 @ 10:53
ωραίο φίλε μου
Faber-Castell
12-01-2016 @ 10:55
ρε heardline ... ελεος ::sneak.::
AF1953
21-01-2016 @ 15:02
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο