| |
Αθόρυβα γυρνά στου νου τους διαδρόμους
Στις μύτες των ποδιών χορεύει στο μυαλό
Άλλοτε τρέχει με ταχύτητα φωτός
Κι άλλοτε σκοντάφτει, πέφτει στο κενό
Μοιάζει με θήραμα που ώρες περιμένεις να το πιάσεις
Βρίσκεται μπρος σου, τα λογικά σου χάνεις
Καμιά φορά διακρίνεται μέσα απ’του τσιγάρου το καπνό
Κάνεις να την αγγίξεις, διαλύεται σα σύννεφο στον ουρανό
Συχνά στα όνειρά σου τριγυρνά μετέωρη σκιά στη φαντασία
Ξυπνάς στρέφεις το χέρι στο χαρτί κι εκείνη γίνεται απουσία
Είναι όμως και κάποιες στιγμές που πρώτη σ’ αγκαλιάζει
Γίνεται όλη μια φωτιά, μελάνι στάζει..
Κι εσύ που ζεις για τη στιγμή, βουτάς τη σκέψη
Παίρνεις μολύβι, καίγεσαι σα χαρτί
και μέσα από τις στάχτες αναγεννιέσαι ποιητής....
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
12/1/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
