| |
Κάποτε χάθηκα μέσα σ’ ένα bar.
Με απορρόφησαν η μουσική, το ποτό
κι εκείνα τα δύο μάτια.
Κάποτε μέθυσα την ζωή μου σ’ έναν ημιώροφο
γιατί ‘μουν μόνος.
Μουσική στο κεφάλι μου,
μουσική του κόσμου που με τριβέλιζε,
που μου ζητούσε τόσα πολλά
για τα τόσα λίγα που μπορούσα να δώσω.
Κάποτε πίστεψα στον εαυτό μου
ότι μπορούσα να κάνω τον κόσμο καλύτερο.
μέχρι που μια μέρα,
περπατώντας στην πόλη,
είδα να περνά για τελευταία φορά τον δρόμο
ένα παιδί.
Κάποτε χάθηκα στο ποτό
μέσα σ’ ένα bar,
αναζητώντας ένα όμορφο παιδί
στο φως των κεριών,
σε Κάστρα από Κρύσταλλα
και όνειρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
