| |
Δίχως πια αναστολή
σου χαρίζω το κλειδί
Της καρδιάς & του σπιτιού μου
Σου χαρίζω το εγώ μου
ρίχνω τον εγωισμό μου
Σου χαρίζω το κορμί μου
Γιατί εσύ, είσαι ότι έψαχνα
Ένιωθα πως πέθαινα
Στα όρια μου έφτανα
& τίποτα δεν έκανα
Τόσες νύχτες ίδιες
ζωή πες μου τι είδες
Με το φέρσιμό σου αυτό
Με δικές σου αποφάσεις
επιπόλαιες προφάσεις
Δεν τις είχα για κακό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
