Πέρα απο τη στάχτη, φωτια ειμαι που ξυλιαζει
Που μεσα μου ουρλιαζει είναι κρυος ο ουρανός
Ρουφαω ολη τη τρέλα το σαλιο μου οταν βραζει επανω εκτινασομαι και γινομαι θεος
Τυλιγω στον ουρανό μου
Ανθρωπινες μυγες
Και τις πασαρω στο θεό
..και του λεω
Φάε καριολη τα ιδια σκατα που τρώω και εγω
