| |
Ημουν παντα το πουτανακι. Γιατι καθε παρεα χρειαζεται ενα πουτανακι. Αυτη που επινε το Βοσπορο. Αυτη που ειχε δοκιμασει τα παντα. Αυτη που τα ναρκωτικα ηταν οι καλυτεροι της φιλοι. Χορευα γυμνη στους δρομους. Οτι και να εκανα, ομως, δεν μ' ενοιαζε ποτε η γνωμη των αλλων. Ημουν ελευθερη. Ετρεχα και τα μαλλια μου ανεμιζαν. Ζουσα. Ημουν ζωντανη! Χα! Ετσι νομιζα! Μονο νεκρη υπηρξα τις μερες πριν απο 'σενα. Ηρθες! Ηρθες και γεμισε φως η ψυχη μου. Μονο στο ακουσμα του ονοματος σου οι δαιμονες μου σιωπουν. Παιζουν με τους αγγελους σου και ηρεμουν. Κι εγω? Παντα μια διχασμενη προσωπικοτητα! Να σε θελω τοσο πολυ και να τρεμω μην το μαθεις. Να τρεμω μην δεις την αδυναμια που σου εχω. Να τρεμω μην ακουσουν οι αλλοι τις σκεψεις μου και σ' ερωτευτουν κι εκεινοι. Οχι, δε φοβαμαι για εμας. Ξερω πως δεν θα ερθει ποτε το "μαζι" μας. Κι ομως, η τρελη ονειρευομαι ακομα. Οσο κι αν με ποναει, τουλαχιστον εκει με συμπληρωνεις. Καληνυχτα, ερωτα. Αυτος ο κοσμος δεν φτιαχτηκε για μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
