| |
"Μηδέν εις το πηλίκον"
Σ’ ένα κιτάπι κρυφά μηνύματα
για όσα δε θέλω ποτέ να μάθεις
λευκό φουστάνι κεντώ μ’ αινίγματα
γνωστός ο λύτης, άγνωστες φράσεις...
Και εγώ που έκανα όνειρα στην πλώρη μου
μαζεύω απ’ την πρύμνη μου συντρίμμια
σκούριασε το κουφάρι μου η αλμύρα σου
δεν έμεινε για μένα πια ασπίδα…
Σαν πλοίο φάντασμα στα πέλαγα αρμενίζω
δε θέλω ανθρώπου λόγος να με κρίνει
αν αφαιρέσεις ένα απ’ το ένα
"μηδέν εις το πηλίκον θα σου μείνει"…
Σ’ ένα κατάρτι κρεμώ συνθήματα
σε όσα με πνίγουν πνοή - αγέρας
γνωστός διαβάτης, άγνωστα βήματα
φονιάς δικός μου, γιος μιας μητέρας…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
