| |
Μερικές χιλιάδες ώρες απουσίας
Παρέα με μια κυρίαρχη μνήμη
Περιστρέφεσαι, τη φλόγα εκλιπαρείς
Για τη στιγμή της συνάντησης
Να νιώσεις ότι κέρδισες το χρόνο
Κάπου υπάρχει τ’ ονειρεμένο νησί
Στα στενά του πεταρίζεις
Στην υποψία της ύπαρξης
Μοιράζεσαι μι' ανυπόκριτη χαρά
Ακούς τον γκιώνη, χαμογελάς
Μεταφράζεις τους ήχους
Μια βαθιά ανάσα που σού ’λειψε
Το άγγιγμα που καρτερείς
Μια αφάνταστη περιπέτεια
Που φθάρθηκε προτού γεννηθεί
Παράφορα επιμένεις
Να χορτάσεις την πείνα του έρωτα
Δαγκώνεις ένα κομμάτι σελήνης
Μετρώντας τις ποικίλες λάμψεις της
Στον αρχαίο καθρέφτη της θάλασσας
Τ’ ακριβοθώρητο βλέμμα λατρεύεις
Παρέα με μια κυρίαρχη μνήμη
Ένα θολό “σ’ αγαπώ”
Σβήνεις το λύχνο σιωπηλά
Στο σκοτεινό φως μια ταραγμένη ψυχή
Για το τέλος κρατάς
Μια ζωογόνο ρουφηξιά
Αγκαλιάζεις ένα λευκό πετραδάκι
Που σου χαρίστηκε, δίχως σκέψη
Κι είναι σα να βρίσκεσαι εκεί
Βρέχει πάλι, ξεπλένει τη μοναξιά σου
Μια Αρχή ξαναγεννιέται
Βιαστική, πολύχρωμη, μυστική
Έτσι, στα φτερά Εκείνης αφήνεσαι
της Μοίρας, που πια εμπιστεύεσαι…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
