| |
Χιονίζει...
το λευκό τονίζει την μαυρίλα των δρόμων
και την μαυρίλα μέσα μας ,αυτή που δεν ποδοπατάμε
μέχρι να σκοντάψουμε και να πέσουμε στ' απαλό χιόνι.
πρώτο χιόνι
πουθενά λασπωμένο
Από κάπου μακριά ακούγεται ο βαθύς ηχος μιας γοτθικής καμπάνας
ΝΤΟΑΓΚ!
Λάμψη φωτίζει την στιγμή...
...
Ηλιοφάνεια!
ΝΤΙΝ ΝΤΙΓΚ ΝΤΟΓΚ!
ΝΤΙΝ ΝΤΙΓΚ ΝΤΙΝ ΝΤΙΓΚ ΝΤΟΓΚ!
Η Μαριώ τσακώνεται με τον μπαρμπα-Νικόλα!
Όπου και να βρισκόσουνα το ήξερες...το άκουγες
Το καμπαναριό της Παναγιάς έπαιρνε φωτιά
Είτε στα χωράφια ήσουν , είτε στα γκρεμά
το χαρμόσυνο συνάντημα των δύο φίλων
ακουγόταν και σκέπαζε τα βρισίδια τους
κάτι που ποτέ δεν έμαθαν - πίνοντας το τσάι τους -
στον ποιητικό σύλλογο η "Ωραία Θηραία"
Μόλις τα καμπανόσχοινα τα'πιανε η Μαριώ
γνωστό αλάνι της Λ.Αλεξάνδρας
τα γλωσσίδια
ηχούσαν σαν την εξάτμιση της τσόπερ της
σε παραδεισένια έκδοση με την εκτέλεση
Ο μπαρμπα- Νικόλας γέροντας που τριγύρισε στον κόσμο
γνωστός στο νησί όταν στον Εμφύλιο βούτηξε στην θάλασσα
- ναύτης σε πολεμικό πλοίο - πίσω απο την Ανάφη
και κολύμπησε μέχρι να ξαναδεί τους γονείς του
γυριζοντας στο πλοιο σαν επιστρεφε απο την Κρήτη
περιμενοντας το μεσοπέλαγαγια για να ξαναζησει τον εφιαλτη του.
...
Στην γιορτή της Παναγίας απο σεβασμό στην ημέρα
η Μαριώ αρπάζει πάντα τα σκοινιά απο τα χέρια του
Xωρίς να ηχήσουν τα γλωσσίδια και νευριάσουν οι γέροντες.
Μικρή του έβγαζε την γλώσσα , γι' αυτό και την πείσαμε
να μην κάνει πίλινγκ και του την δείχνει , θα πάθαινε καρδιακό
ο δασκαλός της... Καμμιά φορά τους βλέπω στην αυλη
να πίνουν τσικουδιά , σαν πατέρας με τ'αγοροκοριτσό του
Αυτούς τους μαγευτικούς ψιλούς τόνους του μπαρμπα δεμένους
με το γέλιο της καμπάνας της Μαριώς καθώς τον ωθεί στα άκρα
να την προλάβει χωρίς να λαχανιάσει ο ήχος
μα δροσερός να σε καλεί στην υπενθύμηση
της δοξολογίας του Υψίστου
κάνοντας τον Σταυρό σου
όπου βρισκόσουν
χαμογελώντας με την σκηνή που έβλεπες στο μυαλό σου
Πόσο αρμονικά συμπλήρωναν ο ενας τον άλλον!
Σαν αντρόγυνο
Μικρή , ορφανό που την πήραν άτεκνοι απο το ίδιο χωριό
δεν μπορούσε να χωνέψει οτι τ'αγόρια έμπαιναν στο ιερο
κι εκεινη όχι , μόνο πότιζε βασιλικούς και κατέστρεφε λουλούδια
για να την ησυχάσει της έδωσε ο μπάρμπας το καμπανόσχοινο
άλλο που δεν ήθελε!
δεν ξεκολλούσε τα μάτια της...
Έμαθε πια... αλλά δεν την αφήνουν να σημαίνει κάθε Κυριακή
Κάποτε ανακάλυψε και την νότα του Θανάτου
ηχούσε τόσο μαλακά η καμπάνα που βούρκωνες
κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ...
κανείς δεν κοτούσε να την πλησιάσει , μόνο οι γονείς της στέκονταν πιο πέρα
Γι'αυτό όλοι χαρήκαμε στην κηδεία του Τζαννή!
Πρώτα γιατί ήταν φίλος Αγνός και Άξιος Άνθρωπος
του άξιζε η αναχώρηση
και δεύτερον γιατί η ανεψιά του σταμάτησε μόλις κατέβηκε
στην τελευταια Στάση...
ΝΤΟΑΓΚ!!!
Η βαριά καμπάνα συνεχίζει το πρόγραμμα της για 2 ακόμα λεπτά και 36 δεύτερα
Ο υπολογιστής καμπανοκρουσίας έτσι ήταν προγραμματισμένος
Κρίμα μόνο που δεν ξέρουν τον λογάριθμο
του βάρους της ψυχής σου όταν κρεμιέσαι ενω σημαινεις
Σαν απλωμένο ρούχο η ψυχή σου κυματίζει
κι άλλοτε σαν ενας σεισμός Τον διαδίδει
Με σκυμμένο το κεφάλι βαδίζω ,
το χιόνι ραπίζει την σκοτεινιά του ήχου της
αλλά εγώ δεν το νιώθω...
Βρίσκομαι στην λαγκάδα κάτω απο την Παναγιά ,
στα βρωμόνερα ... κουνούπια αγγίζουν το πρόσωπό μου
Χαρά Θεού!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
