| |
Τα δάκρυα βουρκώσανε τις κόρες των ματιών,
όμως στερέψαν πάλι,
σαν τα λόγια τα γλυκά που στέρεψαν απ΄το στόμα σου,
κι η πίκρα πλημύρισε την ψυχή.
Αχ αγάπη, βαθιά πληγωμένη μου πίστη, γιατί ;
Σαν έζησα όλα αυτά, δυνατός καπετάνιος της ζωής,
πληγωμένος μιας τόση δα μικρής και μάταιης στιγμής.
Συγχώρα με, δεν ήξερα να πλέω στα βαθιά,
με ρίξαν στ’ ανοιχτά με το κορμί σου
και δέθηκα μαζί σου μια βραδιά,
σα να μουνα κομμάτι απ΄ το σκαρί σου.
Συγχώρα με δεν άντεξα εγώ,
την πίκρα απ΄ τα ταξίδια που΄ χεις κάνει
και βρέθηκα δειλά να προσπαθώ,
να βρω τη σιγουριά σ΄ ένα λιμάνι.
Για πάντα θα φωνάζω σ΄ αγαπώ,
σε κάθε μου ταξίδι θα γυρνάω,
για λίγο σ΄ ότι ζήσαμε μαζί,
ώσπου μια μέρα από ψηλά να μας κοιτάω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
