| |
Εκεί που ο ήλιος έμοιαζε θαμπός
και χορευαν στις χορδές μου περιπαικτικά
σκιές και λιγο φως,
πέρασε ενα χαμόγελο
και ζωντάνεψαν ολες οι συγχορδίες,
πιστευα θα μου συγχωρεθούν οι αμαρτίες,
πέρασε ενα χέρι στο κορμί μου,
θα έβγαζε μουσικη η καθε πιθαμή μου.
Νότες καθάριες και ζαλισμενες,
νότες ελπίδων μα και λυπημένες,
νότες αβάστακτες μα και αλέγκρες
νότες ζωή, μια ζωη ξεχασμένη.
Μα ήτανε λαθος το μουσικό πάθος
να μεγαλώνει του πόνου το βάθος,
ειμαι κιθάρα ξεκουρδισμενη,
φθαρμένη παλιά σχεδον χαλασμένη,
τα χέρια που παίζουν σε μένα δοσμένα
ταλέντο και χρονια θα έχουν χαμμενα.
Τωρα, δεν ειναι δεμένα,
τωρα, της μουσικής η θυμηση
μένει μονάχα για μένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
