| |
Άνθρωποι κεριά αναμμένα
μέσα στο πλήθος δεν μοιάζει κανένα
και σαν κρυφά η ζωή τους αρχίζει
μέσα στο χάος μια φλόγα ανθίζει
Κραυγές,ανούσιες φωνές γεμίζουν το κεφάλι
σκοτάδι καλύπτει τη μουντή ψυχή τους
μα μέσα στη νύχτα μια λάμψη προβάλει
η δική τους φωτιά η μόνη απειλή τους
Του ονείρου το φως τους ανθρώπους τρομάζει
του φόβου η σκιά δειλά το σκεπάζει
η ασφάλεια του τίποτα το μυαλό ησυχάζει
όταν το ρίσκο του κάτι σαν Γολγοθάς φαντάζει
Βαθύ ποτάμι της ζωής που το κερί επιπλέει
αγέρωχο,περήφανο μα αν το κοιτάξεις πιο βαθιά θα το δεις να κλαίει
γαλήνη αγγίζει το νερό και η ελπίδα είναι μεγάλη
στιγμές που η ελπίδα χάνεται το νερό θεριεύει πάλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
