| |
Στεγνώνουν τα μάτια μου σ’ ακίνητη οθόνη
Ένα παράθυρο με θέα στη χωματερή - το νησί μου...
Οι γλάροι -σκοτεινές φιγούρες- βαλσαμωμένα νυχτοπούλια
Μια ηχώ από πράσινο φως περιμένω
Της ύπαρξής μου αρχή
Της ανάσας μου πνοή
Αυτό το φως το αχνό, το μακρινό
Κάθε βράδυ…
Σα νυχτώσει
Δε μ’ ακούς, μα Υπάρχεις
Σ’ αγγίζω απαλά -με λύσσα
Καταβροχθίζω τη σκιά σου
Ό,τι απόμεινε στη μνήμη, την ασθενική
Επανάληψη, αναζήτηση, αναμονή
Ψυχομαχώ…
Δε σε βλέπω
Με λούζει το πράσινο φως, το καθάριο
Με τιμωρεί, με ζωντανεύει, με συνθλίβει
Κάθε βράδυ…
Αμέτρητα τα κλειστά παράθυρα, τα διπλοκλειδωμένα
Καταδύομαι με χωλά αγγελικά φτερά
Επιπλέω σε ξερά αγγελικά φύλλα…
Πού είσαι;
Πού είσαι;…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
