| |
| | Παραμύθι |  | | |
Κάποτε ζούσε στα όρια μιας πόλης ξεχασμένης
Μία κοπέλα ντροπαλή, μοναχική και μόνη
Σε σκοτεινό δωμάτιο ύφαινε κάθε βράδυ
Σκέψεις και όνειρα λαμπρά, φανταστικές εικόνες
Σα θεατρίνα στη σκηνή έπαιζε χίλιους ρόλους
Τη μια ήταν πριγκίπισσα γλυκιά και ερωτευμένη
Την άλλη μια νεράιδα με πέπλα στολισμένη
Που πάντα κάποιος πρίγκιπας την εδιεκδικούσε
Νέος λυγερόκορμος, κομψός πάνω σε άσπρο άτι
Νυχτιές φεγγαροστόλιστες της έκαμε καντάδα
Χαμόγελα της χάριζε και άνθη μεταξένια
Μα δεν την άγγιζε ποτέ, μακριά έμενε ο νέος
Όχι πως δεν την κούραζε να ζει στη φαντασία
Μα πιο πολύ τη φόβιζε να ζήσει, να ρισκάρει
Να μετρηθεί με του Έρωτα το ψέμα και τα λάθη
Και τα δικά της σφάλματα αντίκρυ να παλέψει
Περνούσαν χρόνια αδίσταχτα κι αυλάκωναν την όψη
Της έρημης της κοπελιάς, μα πάντα εκαρτερούσε
Πως θά ’ρθει κάποτε ο καιρός κι εκείνη να πιστέψει
Να σβήσει όλους τους φόβους της, που δέσμια την είχαν
Ο χρόνος έτρεχε γοργά και σίμωνε το τέλος
Θόλωσε ο νους, μα πιότερο τα μάτια εθαμπώσαν
Και προς στιγμήν εσκιάχτηκε πως όνειρο όλα ήταν
Μα η ψυχή, η αταίριαστη, επέμενε να ελπίζει
Με τις σκιές απόμεινε μέσα στο παραμύθι
Και ξάφνου είδε καθαρά μες στο θολό μυαλό της
Πως όσο κι αν επρόσεχε μην πληγωθεί, μη νιώσει
Τον πόνο δεν τον γλίτωσε, αφού ήτανε γραμμένος
Κι έφτασε τότε ο πρίγκιπας, μα το άτι του ήταν μαύρο
Κατάμαυρος, τρομαχτικός και σκοτεινός εκείνος
Λόγια δεν ανταλλάξανε, ούτε άνθη είχε να δώσει
Μόνο της πήρε την ψυχή και φύγανε αντάμα
Κι αν όλοι προσδοκούσατε ένα θλιμμένο τέλος
Σας λέω πως στον παράδεισο η νια καλοπερνάει
Με τους αγγέλους τραγουδά, κεντίδια τους χαρίζει
Και ανημένει τη στιγμή, στη Γη να επιστρέψει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | sub continua processus | | | |
|
Αναπάντεχος
03-02-2016 @ 12:18 | Έχω μείνει τέντ
από το χάπι-εντ ::hug.:: | | **Ηώς**
03-02-2016 @ 12:45 | θυμίζει εκείνες τις ιστορίες που σαν παραμύθι έλεγαν οι παλιοί γεγονότα και πρόσωπα αληθινά....
εξαιρετική γραφή και θέμα ::theos.:: | | pennastregata
03-02-2016 @ 12:51 | Ωραία αφήγηση... ::smile.:: | | oneiropola
03-02-2016 @ 13:12 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Petruccio
03-02-2016 @ 19:35 | Πολύ ωραίο!!! ::smile.:: | | CHЯISTOS P
03-02-2016 @ 20:15 | Αυτό για το ποίημα :
Πλοκή παραμυθένια, που τα αισθήματα που θα προκαλεί πρέπει να καθαρά, αυτούσια μα και αθώα, σαν να μιλάς σε βρεφικές ψυχές...
Αυτό για σένα :
Κατορθώνεις να καθηλώνεις εμάς τους ...μεγάλους, με ένα ποίημα που ΔΕΝ είναι το στιχοποίημα των 2 στροφών και του ενός ρεφρέν...
Έχεις αρχή, θέμα και τέλος (και τέλος που εκπλήσσει !)
Μου αρέσεις ! ! Λίγοι γράφουν τέτοια ποιήματα εδώ μέσα ! Συνέχισε, θα είναι καλό για όλους μας ! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
03-02-2016 @ 23:18 | Με το φιλο μας το Χρηστο και τη Φωτεινη, καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Lacrima in Lucem
04-02-2016 @ 14:11 | Δεν αρκεί να πω "ευχαριστώ"...
Μου δίνετε μεγάλη δύναμη!
Να είστε καλά!
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ακριτας
15-08-2017 @ 23:40 | Παραμυθένιο !!!::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
16-08-2017 @ 09:59 | Πολύ όμορφο!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Lacrima in Lucem
16-08-2017 @ 21:40 | ::rol.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
