| |
[align=center][I]
Στο χώμα φώναξα σιωπή,
μην σηκωθεί να δείρει.
Αυτά που εξαφάνισαν
μεμιάς νεκρούς αιώνες.
Δε θα πιστέψω άλλο πια
πως ήτανε γραφτό μου.
Τι μίσησα, αν μίσησα,
αγάπη δε μου ‘δωσαν.
Κι αν ήμουν απροσπέλαστος,
καφέ μεσ’ την αυλή μου.
Και το τσιγάρο φύλαξα
στα χείλη μην μιλήσουν.
Αρνούμαι ότι έκλαψα,
που λαχταρώ δειλιάζω.
Κι όμως ο κόσμος είν’ εδώ,
ο κόσμος που ζητούσα.
Δε θα λατρέψω άλλο πια
ό,τι ήτανε γραφτό μου.
Τι άφησα, αν άφησα,
αγάπη πώς να δώσω;
Μία σιωπή που φώναξα
στο χώμα να καθήσει.
Νεκρούς αιώνες λάτρεψα
πεθαίνοντας να φύγουν.
[/I][/align][align=center][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
