| |
| | Αυτοσύσταση |  | | | Αρκούντως αναλυτική :p | | |
Χωρίς φτιασίδια ανέβηκα στο πάλκο της ζωής
Δίχως ψιμύθια, μακιγιάζ και ύφος περιωπής
Το ψυχικό το θέλγητρο πίστευα πως αρκεί
κι αντί για ρόλο, στο κοινό, δώρισα την ψυχή
Ίσως από σεμνότητα ή από περηφάνια
ρόλους μικρούς προτίμησα, έμεινα στην αφάνεια
Τα ψυχικά χαρίσματα καλλιέργησα με πάθος
και λίγο τα πνευματικά (μάλλον δεν κάνω λάθος)
Μπορεί η ατολμία μου να ευθύνεται εξίσου
Το "δήθεν" δεν το άντεχα, μου έλεγα "κουνήσου
να φτάσεις μέσα σου ψηλά, δέξου τον εαυτό σου
και μείνε πάντα ταπεινή, μέχρι το θάνατό σου"
Χρήμα, χρόνο δεν ξόδεψα εις τις αισθητικούς
Ούτε ποθούσα γράμμωση και φίνους κοιλιακούς
Μελέτησα βιβλία, άκουγα μουσική
Σε σεμινάρια δήλωνα συχνά συμμετοχή
Βαρύτητα δεν έδινα στα επιφανειακά
Πάλευα ν' αποδείξω πως η καρδιά μετρά
πιότερο απ' της ομορφιάς την όψη που γερνάει
καθώς ο χρόνος με φθορά βάρβαρη μας κερνάει
Αυτά, λοιπόν, προσέφερα και γύρευα τα ίδια
Αγνότητα, λόγια καρδιάς κι όχι πολλά στολίδια
Μα οι θεατές δεν ήτανε διόλου ευχαριστημένοι
κι όσα και να τους έδινα, δείχνανε πεινασμένοι
Στο τέλος με ξαπλώσανε σε κλίνη σιδερένια
που μού την περιέγραφαν ως νά 'ταν μεταξένια
Σαν τον Προκρούστη κόβανε, τράβαγαν να ισιώσουν
και παρά λίγο θά 'φταναν να με ξεχαρβαλώσουν
Το βάρος δεν τους άρεσε, στο μπόι είχαν ενστάσεις
με αριθμούς με κρίνανε, μέτραγαν διαστάσεις
Μα εγώ εκεί, ακάθεκτη, δεν άλλαξα αντιλήψεις
Παρέμεινα αλώβητη απ' τις προκαταλήψεις
Και τελικά την πάτησα τη φλούδα της μπανάνας
Δεν άκουσα το ένστικτο, τον ήχο της καμπάνας
Τον Έρωτα υποδέχτηκα -βαυκάλημα οικτρό
που πίστεψα πως βρήκα το άλλο μου μισό
Μου είπε πως προσέχει τα σώψυχα τ' ανθρώπου
Τα κάλλη είν' ασήμαντα, ανάξια κάθε λόγου
Πως την ψυχή μου εκτιμά και όχι την εικόνα
Για κείνον ήμουν άρτια, μια έξοχη αμαζόνα
Κι όπως το φαντάζεστε, τον δέχτηκα απνευστί
μιας και για μένα ήτανε η Δίδυμη Ψυχή
Μα έπειτα όλα άλλαξαν, όσα είπε τα διέγραψε
Ο έρωτας ξαστόχησε και ξαφνικά με ξέγραψε
Αυτή η γνωριμία είχε αληθοφάνεια
μα υπάρχουν τόσοι τελικά που ζουν στην επιφάνεια
Στα παραμύθια είναι αρκετοί άσσοι και ικανοί
και μόλις φτάσουν στην πηγή, φεύγουνε σαν λαγοί
Μεγάλο πλήγμα ένιωσα μ' αυτή την προδοσία
μα φταίω, γιατί σ' ανέντιμο έδωσα εξουσία
Κι άλλη φωτιά ν' ανάψω, δε θέλω ούτε μπορώ
σκύβαλα, άμα χρειαστώ, βρίσκω ένα σωρό
Θα συνεχίσω να ζητώ αλήθεια από τους γύρω
και κάποιον θα εμπιστευτώ, στον ώμο του να γείρω
Θα είναι γνήσιος, θα εννοεί εκείνα που εκστομίζει
και δε θα λέει λόγια κενά, ελπίδες να σκορπίζει
Παρ' όλες τις κακοτοπιές, την κακοδαιμονία
Θα υποστηρίζω της ψυχής την άχραντη ουσία
Εξ απαλών ονύχων το έχω το κουσούρι
κι έτσι θα πορεύομαι ίσαμε το κιβούρι!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 4
| | | | | | | |
| | sub continua processus | | | |
|
psixopedi
08-02-2016 @ 00:34 | Οίστρος μέχρι το κιβούρι :) | | heardline
08-02-2016 @ 00:41 | Πολύ ωραία η γραφή σου!!!!!!!!!!!! Αξιέπαινη!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΒΥΡΩΝ
08-02-2016 @ 09:07 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
08-02-2016 @ 09:37 | υπέροχο!!!!!!! ::theos.:: | | pennastregata
08-02-2016 @ 10:49 | Πολύ όμορφη άρτια και γλαφυρή αφήγηση! ::yes.:: ::yes.:: | | **Ηώς**
08-02-2016 @ 11:04 | θα συμφωνήσω με την Αγάπη!!!!! | | Ιστιοπλόος
08-02-2016 @ 14:23 | Με ολους πανω κι εγώ. Εξαιρετικα γραμμενο!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
08-02-2016 @ 17:51 | Θα συνεχίσω να ζητώ αλήθεια από τους γύρω
και κάποιον θα εμπιστευτώ, στον ώμο του να γείρω
Θα είναι γνήσιος, θα εννοεί εκείνα που εκστομίζει
και δε θα λέει λόγια κενά, ελπίδες να σκορπίζει
Παρ' όλες τις κακοτοπιές, την κακοδαιμονία
Θα υποστηρίζω της ψυχής την άχραντη ουσία
Εξ απαλών ονύχων το έχω το κουσούρι
κι έτσι θα πορεύομαι ίσαμε το κιβούρι!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΦΟΥ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΟΜΩΣ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΜΕ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΧΡΑΝΤΗ ΟΥΣΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | φραγκοσυριανος
08-02-2016 @ 19:49 | Μπορεί η ατολμία μου να ευθύνεται εξίσου
Το "δήθεν" δεν το άντεχα, μου έλεγα "κουνήσου
να φτάσεις μέσα σου ψηλά, δέξου τον εαυτό σου
και μείνε πάντα ταπεινή, μέχρι το θάνατό σου"
Χρήμα, χρόνο δεν ξόδεψα εις τις αισθητικούς
Ούτε ποθούσα γράμμωση και φίνους κοιλιακούς
Μελέτησα βιβλία, άκουγα μουσική
Σε σεμινάρια δήλωνα συχνά συμμετοχή
Βαρύτητα δεν έδινα στα επιφανειακά
Πάλευα ν' αποδείξω πως η καρδιά μετρά
πιότερο απ' της ομορφιάς την όψη που γερνάει
καθώς ο χρόνος με φθορά βάρβαρη μας κερνάει
Αυτά, λοιπόν, προσέφερα και γύρευα τα ίδια
Αγνότητα, λόγια καρδιάς κι όχι πολλά στολίδια
Μα οι θεατές δεν ήτανε διόλου ευχαριστημένοι
κι όσα και να τους έδινα, δείχνανε πεινασμένοι
Στο τέλος με ξαπλώσανε σε κλίνη σιδερένια
που μού την περιέγραφαν ως νά 'ταν μεταξένια
Σαν τον Προκρούστη κόβανε, τράβαγαν να ισιώσουν
και παρά λίγο θά 'φταναν να με ξεχαρβαλώσουν
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Χωριάτης
08-02-2016 @ 20:00 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
08-02-2016 @ 21:34 | Εξαιρετικη δημιουργια πολυ πολυ αληθινη, ευγε και παλι ευγε, καλο βραδυ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Lacrima in Lucem
09-02-2016 @ 07:19 | Καλημέρα σε όλες και όλους!!!
Να είστε καλά!
Σας ευχαριστώ πολύ!!! ::rol.:: ::smile.:: ::hug.:: | | Δημήτρης Ιατρού
03-03-2017 @ 14:01 | Εξαιρετικό το ποίημα σε νόημα με άριστη ρίμα και μέτρο. Πολλά μπράβο!!! | | χωρίς λόγια
03-03-2017 @ 17:00 | !!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
