| |
Κάθισα απόψε στη γωνιά μου .. κι άνοιξα λίγο τη καρδιά μου
στο πόνο της και στη χαρά της να δω ποιός ήτανε κοντά της
μες στη χαρά πολυκοσμία σαν του θεάτρου τη πλατεία
φίλοι πολλοί κι αγαπημένοι άνθρωποι γύρω ευτυχισμένοι
Είδα στο πόνο τη καρδιά μου κι ήταν μονάχα η μοναξιά μου
Μόνο της μάνας μου το χέρι ήταν εκεί να περιμένει
κάθε που δάκρυζε η ψυχή μου .. κάθε που μ έπνιγε η σιωπή μου
μου σκούπιζε τα δάκρυά μου ήταν εκείνη η συντροφιά μου
Κάθισα απόψε στη γωνιά μου κι είδα πιο λίγο μακριά μου
μέσα στα τόσα βάσανα μου τώρα ποιός έμεινε κοντά μου
βρήκα τη πόρτα ανοιγμένη και τη καρδιά μου ερειπωμένη
σαν τα πουλιά είχαν πετάξει η καταιγίδα πριν περάσει
Μόνο της μάνας μου το χέρι ήταν εκεί να περιμένει
σαν έχανα τα βήματά μου ήταν αυτή εκεί κοντά μου
μ έπαιρνε μεσ στην αγκαλιά της πάνω στα χνάρια τα δικά της
ήταν τ αστέρι μου στο δρόμο ήταν το βάλσαμο στο πόνο
μου σκούπιζε τα δάκρυά μου ήταν εκείνη η συντροφιά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
