Σε σοκκάκι του Φαλήρου
στις ανηφοριές του ονείρου
η αγάπη κάνει στάση
η καρδιά να ξαποστάσει
Ποιος της δίνει σημασία
σαν ζητιάνας ικεσία
(Ρ)Ποτάμι ο καημός….. βαθύ
στρατώνας που ‘χει….συλληθεί
και χάθηκαν οι όλμοι…..
Κι ενώ στη νύχτα θα κοπώ
που σε λατρεύω, πώς να πω
που νάβρω τόση τόλμη!!!!
Σαν σκορπιού κακιά δαγκάνα
το ρητό που ‘πε η τσιγγάνα
όταν είδε τις ματιές μας
να ‘ναι στάχτη στις φωτιές μας
Πως η καταχνιά απ’ τη μάχη
θα σε βρει…..να ‘σαι μονάχη
πώς να δω μες στ’ όνειρό μου
να μ’ εκλιπαρείς μωρό μου!!!!
