| |
τα χρόνια σου τα έζησες στον τοίχο καρφωμένος
καιρός πια να ξεφύγεις άντρας λίγο να φανείς
μη ψάχνεις πέτρα να ξαπλώσεις πάνω κουρασμένος
νωρίς για σένα να πλαγιάσεις στα σαγόνια της γής
δεν είσαι Άμλετ ούτε ο αιώνιος Λακές
να βρίζεις να χλευάζεις τάχα σ'όλους μας αξίζει
σα Λάζαρος μάς μοιάζεις νάχεις δυό καλές ζωές
και σώμα άσπρο δυνατό με χνούδι που χρυσίζει
πριν νάρθει των πληγών και κλαυθμών η εντολή
πολλές φορές δοκίμασες να τις αλλάξεις
αλλιώτικη η τάξη σου μονότονα αδειανή
κανείς δεν αγοράζει όπου κάπου κιαν αράξεις
ξεσπάει η πατρική σου οδύνη ξίφος στην καρδιά
η έκστασή της σκέψης στο μαρτύριο πολύ μεγάλη
κουράστηκές εδώ το όραμα δεν έρχεται ξανά
βασίλειο του θανάτου ότι βλέπεις,γύρισέ κεφάλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
