Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μετάβαση…
 




Μυθολογίες σκαρώνει το φεγγάρι και γέρνεις στην αγκαλιά μου γελώντας
Πάνω σ' ένα αστείο του άστρου·
Παντού καημός:
Στα στιλβωμένα φύλλα, ύστερα απ' την βροχή, στις λαμαρίνες των αυτοκινήτων
Που επαίρονται μια λάμψη φευγαλέα, στις κουβέντες
Μετά απ' τον έρωτα, φιλί με φιλί, στο ποίημα
Που άγγιξε το αθέατο και μουντζουρώθη'..
Προάστιο βυθισμένο σε μια σαρωτική υγρασία·
Τα δέντρα μιλούν σιγά και, ως να ξημερώσει,
Τα πουλιά φοβούνται πάνω στα μουσκεμένα κλωνάρια τους
Να κινηθούν.
Όνειρο η ζωή ή εφιάλτης;
Ζαφειρένια ευδία μετά που ο ήλιος διαιτητεύει τους αγώνες των πλασμάτων
Εξαπολύοντας θεραπευτικές μουσικές επάνω στην γαστέρα της γης.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Lacrima in Lucem
13-02-2016 @ 18:38
Ποιητική περιγραφή της αέναης επανάληψης!
Η ζωή είναι όνειρο και, κάποιες φορές, εφιάλτης.
Κάποτε όλοι ξυπνάμε...
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
smaragdenia
14-02-2016 @ 09:12
ΧΑΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ
ΑΝ ΠΑΝΤΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΓΑΠΗ
ΕΛΑ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ.....

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗ....ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο