Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αχ Λευτερια μου, που να' σαι
 Χιλια θερμα ευχαριστω σε ολους. Αποψε ακουμπαω στο χαρτι τη πικρα μου για τη ζωη μας που εγινε τοσο δυσκολη, μαζι με την ελπιδα να σημανουν οι καμπανες, καλημερα.
 
Εστερεψαν τα ποταμια μας.
Δεν ανθισαν τα λουλουδια στο καμπο.
Πετρες...σωρο πετρες.
Τα σπαρτα δε πρασινισαν.
Οι ελιες, δεν καρπισαν.
Ξερα χορταρια, ξερα χορταρια.
Δεν βγηκαν κυκλαμινα στο βουνο.
Ουτε μια σταλα βροχη.
Ξερες, ξερες, ξερες.
Στουρναρια κοκκινα, αιχμηρα στουρναρια
Τρυπουν τα βηματα μας.
Κι ενα λιοπυρι...ενα λιοπυρι.
Τα πλατανια μας, δε βγαλαν φυλλωσιες.
Χερσα χωραφια....χερσα χωραφια.
Λειψο το ψωμι
Βουβα τα λογια μας.
Ο Ηλιος εσβισθει.
Το φεγγαρι χαθηκε.
Τ` αστρα δε βγηκαν αποψε σεργιανι.
Η θαλασσα ανταριασμενη...κυματα θεορατα.
Ουτε μια παπαρουνα στα χωραφια.
Τα πουλια δακρυσανε και φυγαν.
Για αλλους γαλαξιες, αλλους πλανητες
Λευτερους!!
Η Πολιτεια, η Πολιτεια.
Με τα ιερα μαρμαρα της
Να μας θυμιζει τη δοξα.
Ουτε ενα χορταρακι στις σχισμαδες.
Τα κοριτσια με τα λυτα μαλλια.
Στα μαυρα, στα μαυρα.
Ξερολιθιες και κυπαρισσια.
Κι ουτε καντηλι αποψε αναμμενο.
Μητε κερια στις εκκλησιες.
Μια πατριδα...που πεθαινει.
Οι εμποροι στις κορφες!!
Πολεμος...με ησυχια
Ησυχια νεκρικη, στα φυλλοκαρδια μας
Κυρτωσαν και οι νιοι.
Θαρεις πως γερασαν.
Ψαχνουν απεγνωσμενα, τα ονειρα τους.
Οι γεροντες με τα ροζιασμενα χερια.
Στυλοβατες γινηκανε στυλοβατες.
Για τ` αγγελουδια
Για ενα κομματι ψωμι
Ενα ποτηρι γαλα
Αχ λευτερια μου, που να` σαι.
Ποτε θα ανοιξουν οι ουρανοι!!
Να ακουστουν, τα βουερα ποταμια!!


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Γιάννης Κατράκης
16-02-2016 @ 00:32
Αχ λευτερια μου, που να` σαι.
Ποτε θα ανοιξουν οι ουρανοι!!
Να ακουστουν, τα βουερα ποταμια!!

Πανέμορφο απο την πρώτη έως την τελευταία λέξη ....

::love.:: ::hug.:: ::love.::
heardline
16-02-2016 @ 00:50
Ω! λευτεριά μου ξακουστή
και χιλιοειπωμένη
τ' ονείρατου χειροπιαστή
και χιλιοπροδωμένη
σαν ήλιος πάγεις για να βγεις
μα η συννεφιά σε πνίγει
στη φυλακή σου που βογκείς
π' ο πόνος σε τυλίγει.....

Γεωργία, μία δική μου θεώρηση για την λευτεριά......αφιερωμένη!!!!!!!


::up.:: ::yes.:: ::theos.::
ΒΥΡΩΝ
16-02-2016 @ 06:54
::up.:: ::rock.:: ::hug.::
Lacrima in Lucem
16-02-2016 @ 09:18
Καλημέρα!!!
::up.::
Για ν' ανέβουμε λίγο...
https://www.youtube.com/watch?v=4F8BR_7SlGE ::rol.::
oneiropola
16-02-2016 @ 09:44
Αχ λευτερια μου, που να` σαι.
Ποτε θα ανοιξουν οι ουρανοι!!

::rock.:: ::rock.:: ::hug.::
annadrak
16-02-2016 @ 10:31
::up.:: ::up.::
pennastregata
16-02-2016 @ 14:19
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Κώστας 1959
16-02-2016 @ 17:46
Γεια σου Γεωργία.
Υπέροχο, όπως πάντα !!!
::hug.:: ::theos.:: ::kiss.::

...Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά "ελευθερία"
κι έπειτα είπαν, πως την έγραψαν παιδιά...
(Μάνου Λοΐζου- Κωστούλας Μητροπούλου)
https://www.youtube.com/watch?v=FG0GqEphroo
Αναπάντεχος
16-02-2016 @ 18:00
::up.:: ::rock.:: ::yes.::
heardline
16-02-2016 @ 23:00
Πρέπει ταχέως να επιστρέψεις
εις το σημερινό μου
να ιδείς τι έγραψα, τι σκέψεις
π' ανύψωσες, βρε, το ποιόν μου.....


::laugh.::
φραγκοσυριανος
16-02-2016 @ 23:02
Εστερεψαν τα ποταμια μας.
Δεν ανθισαν τα λουλουδια στο καμπο.
Πετρες...σωρο πετρες.
Τα σπαρτα δε πρασινισαν.
Οι ελιες, δεν καρπισαν.
Ξερα χορταρια, ξερα χορταρια.
Δεν βγηκαν κυκλαμινα στο βουνο.
Ουτε μια σταλα βροχη.
Ξερες, ξερες, ξερες.
Στουρναρια κοκκινα, αιχμηρα στουρναρια
Τρυπουν τα βηματα μας.
Κι ενα λιοπυρι...ενα λιοπυρι.
Τα πλατανια μας, δε βγαλαν φυλλωσιες.
Χερσα χωραφια....χερσα χωραφια.
Λειψο το ψωμι
Βουβα τα λογια μας.
Ο Ηλιος εσβισθει.
Το φεγγαρι χαθηκε.
Τ` αστρα δε βγηκαν αποψε σεργιανι.
Η θαλασσα ανταριασμενη...κυματα θεορατα.
Ουτε μια παπαρουνα στα χωραφια.
Τα πουλια δακρυσανε και φυγαν.
Για αλλους γαλαξιες, αλλους πλανητες
Λευτερους!!
Η Πολιτεια, η Πολιτεια.
Με τα ιερα μαρμαρα της
Να μας θυμιζει τη δοξα.
Ουτε ενα χορταρακι στις σχισμαδες.
Τα κοριτσια με τα λυτα μαλλια.
Στα μαυρα, στα μαυρα.
Ξερολιθιες και κυπαρισσια.
Κι ουτε καντηλι αποψε αναμμενο.
Μητε κερια στις εκκλησιες.
Μια πατριδα...που πεθαινει.
Οι εμποροι στις κορφες!!
Πολεμος...με ησυχια
Ησυχια νεκρικη, στα φυλλοκαρδια μας
Κυρτωσαν και οι νιοι.
Θαρεις πως γερασαν.
Ψαχνουν απεγνωσμενα, τα ονειρα τους.
Οι γεροντες με τα ροζιασμενα χερια.
Στυλοβατες γινηκανε στυλοβατες.
Για τ` αγγελουδια
Για ενα κομματι ψωμι
Ενα ποτηρι γαλα
Αχ λευτερια μου, που να` σαι.
Ποτε θα ανοιξουν οι ουρανοι!!
Να ακουστουν, τα βουερα ποταμια!! ::up.:: ::love.:: ::up.::
ταπεινος ναρκισσος
17-02-2016 @ 11:02
Πόσες στεντόριες κραυγές αλήθειας καταμαρτυρείς με την
ειλικρινεία χάρη της δημιουργίας σου Γεωργία ! ! !
**Ηώς**
17-02-2016 @ 14:52
δίκαια η πίκρα κι η αγανάχτηση για όλους τους ντόπιους και ξένους που ξεπούλησαν και ξεπουλάν κομμάτι κομμάτι αυτόν τον τόπο

::sad.:: ::hug.:: ::hug.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο