| |
Οι σταγόνες που γυαλίζουν πάνω στα φύλλα, στο αμπέλι και στο πρόσωπο τα δάκρυα που τρέχουν για να φτάσουν. Είναι το ύδωρ της ψυχής που βγαίνει λίγο λίγο.
Τα φώτα τα μικρά που βλέπω μέσα από τους διάφωνους δρόμους των ματιών σου, οι βλεφαρίδες που ασημίζουν στο σκοτάδι, και τα χείλια που γυαλίζουν από κόκκινο θυμίζουν από μετάξι.
Το πρόσωπο μου ακούμπησα και με τις δύο παλάμες μου για να δω ποιος είμαι! Και δεν είδα τίποτα άλλο από τον εραστή που κοιμάται πλάι σου για να σου μιλάει, να σε ακουμπάει και να ξανακοιμάται. Να βλέπει μέσα στα μάτια σου και μετά ο παράδεισος.
Αναστάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
