| |
Πρώτη του Μάρτη σήμερα.
Και -δες τη!- τρεχάτη φθάν’ η άνοιξη.
Ζωηρή.
Ως έφηβη από έρωτα πρώτο κοκκινισμένη.
Αθώα κι, όμως, Ηδονική.
Κάθιδρη, ασθμαίνουσα.
Εφέτος -σκέφτεται, καθώς εκείνη πλησιάζει- ήλθε γρηγορότερα.
Θες ο Θεός;
Θες ο ήλιος; Ο ουρανός;
Κάποιος ήταν -πάντως- που τους σπλαχνίστηκε.
Ώστε τα πάθη εκείνων άλλο να μην επιβαρύν’ η απουσία της.
Και όλοι την εβιάσαν, για τούτο, να προφτάσει.
Με την αργοπορία της μη φταίξει και η ίδια.
Την καρδιά εκείνων πλέον να μην ψυχράνουν.
Το ψύχος και το σκοτάδι.
Τη θάλασσα -της εζητήσαν- τέλος να δαμάσει.
Μ’ άλλες εαρινές θυσίες να τήνε σαγηνεύσει.
Το βλέμμα της εκείνη αλλού να στρέψει,
την όρεξή της να κορέσει.
Κι αυτοί ως άλλοι εταίροι του Οδυσσέως λάθρα (!)
ως πάντα
-τέτοια η μοίρα τούς έλαχε-
να εγλυτώσουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
