| |
δεν ηξερα αν επρεπε
αν επρεπε να γραψω
για ασματα παλαια
για στιχους ξεχασμενους
και εγραψα για την φωτια
που ειχε πλεον σβησει
του παλαβου προμηθεα την θυισια
που κανεις δεν εχει εκτιμησει
μα εγραψα στο τελος
την αρχη
αυτη που κανεις δεν ξερει
την γαια που αγκομαχει
την γαια που υποφερει
και το σχοινι και το καρφι
που παλι απο την αρχη κυλαει
και στον αδη με ενα φιλι τραβαει
κανεις μα κανεις δεν ξερει
τα γραφομενα
ουτε ο πρωτος
πριν τους αγγελους
που με ανθρωπινη μορφη περπατει
τα παθη τους κλαιει
και καθε εποχη αλλαζει μορφη
και παλι απο την αρχη τα ιδια λεει
ουτε λυτρωση
ουτε φωτιαα
ουε ταξιδι στον ηλιο
μοναχα η ιδια απελπισια
ιδια μομφη
μεχρι ολα απο την αρχη
ξανα κινησουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
