| |
Ξημέρωσε για τα καλά, φως μπαίνει από τη γρίλια
κάποιο καθήκον, τάχα μου, καλεί και τον προστάζει
"ας πάμε", μα είναι η σάρκα του σα να ' τρεχε για μίλια
"για δες", αναλογίζεται, "κάνε ένα γέρο χάζι".
Τσιγάρο που δεν το 'κοψε κρεμιέται από τα χείλια
κοιτάζει στον καθρέφτη του κάποιον που ίσως του μοιάζει
το μπλε κοστούμι που ελαφρώς έχει φθαρεί θα βάλει
κι αυτή η γραβάτα ξέφτισε, ψάχνει να βρει μιαν άλλη.
Με ύφος σοβαρότητος ομού κι αξιοπρεπείας
περιπατεί, προσέρχεται επιτέλους στο γραφείο
τον αναμένουν θέματα πρωτίστης σημασίας
πολλά και δυσεπίλυτα σε στοίβες χάρτου δύο.
Εν τούτοις είναι απτόητος λόγω φιλοτιμίας
αν και ενδομύχως σκέπτεται "μήπως ποινήν εκτίω".
Ως είθισται, αφοσιώνεται στο θέμα που έχει ενσκήψει
και λίγο διώχνει απ' το μυαλό την πρότερή του θλίψη.
Κυλούν οι μέρες, φεύγουνε στα τέσσερα ντουβάρια
προσέρχονται αναθέσαντες, δηλώνουν δικαιωμένοι
και διατηρεί ψευδαίσθηση πως τα δικά του χνάρια
θα μείνουν ανεξίτηλα, μια δόξα τον προσμένει
μα κάθε βράδυ που κοιτά ψηλά μικρά φεγγάρια
και τ' άστρα που χαμογελούν σ' όλη την οικουμένη
νιώθει βαρύς και θλιβερός και σκέπτεται μοιραία
πως τιμωρούνται αυτοί που απλά αμελήσαν για "σπουδαία".
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
