| |
Μια στάλα βροχής εκεί που κάποτε υπήρχε χαμόγελο.
Και μια ανάμνηση εκεί που κάποτε υπήρχε ζωή.
Ο δρόμος ίδιος κι απαράλλαχτος. Σκοτεινός, μοναχικός.
Και τα βήματα πάντα αργά.
Αλλά στο τέρμα δεν υπάρχει τίποτα πια.
Κι έτσι απλά προσπερνάς...
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
