| |
Μ' έναν βαθύ αναστεναγμό
και με περίσσια λύπη
σκέφτομαι ετούτη την ζωή
σαν γκρεμισμένο σπίτι
Μέσα του ηχούσαν μουσικές
φωνές, τραγούδια, γέλια
χαλάσματα όλα γίνανε
βουβά, παλιά κουρέλια
Ιστοί αγγίζουν στην γωνιά
του μόνου ορθού τοίχου
βήματα ακούγονται παντού
σαν μακρινού αποήχου
Την σκάλα αν κατέβαινες
για μια φορά ακόμη
το σπίτι θα ξανάχτιζα
και θα 'διωχνα την σκόνη
Κουρτίνες θα του κρέμαγα
και θα άναβα τα φώτα
γέλια, τραγούδια και φωνές
να γέμιζε όπως πρώτα
5/3/2016
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
