| |
| | τα παιδιά της γαλαρίας |  | | |
Μάθαμε γράμματα.
Στα άχρωμα θρανία.
Στην εκπαίδευση της αδιαφορίας.
Μας πελέκισαν.
Κανένας μη θυμίζει την αλήθεια.
Κανένας ξύλο απελέκιτο.
Τετράγωνα ξύλινα κοφτερά κεφάλια.
Μας τρίψαν και μας κόψαν τα κλαδιά.
Και χρόνια ολόκληρα,
Μας κόβανε τις ρίζες.
Κι ύστερα:
Άτιμη κοινωνία
Τι ανθρώπους βγάζεις.
Απότιστοι και εκτεθημένοι στη φθορά.
Σε σύγκρουση μετωπική
Μας συναντά το μέλλον.
Πέρα απ' τα θρανία
Κι έρχεται η ώρα,
Που θα πουν:
Πόσοι απο εκείνους,
που κοσμούσαν τις τάξεις
Στα πρώτα τα θρανία.
Απέτυχαν..
Κι έρχεται η ώρα,
Που εκείνοι που παλεύαν
Με τις σκέψεις
Στα τελευταία θρανία,
Τα παιδιά της γαλαρίας,
Δικαιόνωνται και επιτυγχάνουν.
Μετά απο χρόνια καταφρόνιας,
Υποτίμησης και χλευασμού,
Εκείνοι που αγόρευαν στις έδρες,
Εκείνοι τώρα πιά
Χειροκροτούν τα ξύλα τα απελέκιτα
Που επέζησαν από τη μάστιγα.
Δίχως να αναγνωρίζουν τα άνθη και τα φύλλα
Που κάποτε πάλευαν με τις κιμωλίες
Να τα κάψουν. Τάχα για την πρόοδο.
Τόσα χρόνια διδασκαλίας συνήθισε το μάτι,
Στα ξύλινα πρότυπα.
Γιατί ο προορισμός είν' η φωτιά.
Επιμελώς τα γράμματα μισά,
Εσκεμμένα οι πράξεις ατέλειωτες,
Επιτηδευμένες των μαθητών οι απαντήσεις.
Ιδού η φωτιά.
Κι ύστερα οι άνθρωποι αναπαράγουν.
Ήχους, θέσεις, γνώμες, απόψεις.
Δεν δημιουργούν.
Μονάχα εκείνα τα κούτσουρα,
Της γαλαρίας που ζωγράφιζαν,
Και έγραφαν κρυφά στα θρανία τους,
Κρυφά απ' το τσεκούρι,
Εκείνα που κάλπαζε η φαντασία τους,
Τώρα ακόμη παλεύουν να ζωγραφίσουν
Την ευτυχία,
Παλεύουν ακόμη να γράψουν,
Το τραγούδι της χαράς,
Κάτω απ' το ίδιο καθεστώς τρομοκρατίας.
Και ελπίζουν.
Και συνεχίζουν.
Και ομορφαίνουν τα θρανία της ζωής τους.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
rania.foka@yahoo.co.uk
07-03-2016 @ 08:55 | ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | steven boss
07-03-2016 @ 09:23 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | pennastregata
07-03-2016 @ 11:17 | ::rock.:: ::rock.:: ::yes.:: | | Κων/νος Ντζ
07-03-2016 @ 12:10 | ::rock.:: ::up.:: ::theos.:: | | πανσελινος
07-03-2016 @ 20:25 | Μονάχα εκείνα τα κούτσουρα,
Της γαλαρίας που ζωγράφιζαν,
Και έγραφαν κρυφά στα θρανία τους,
Κρυφά απ' το τσεκούρι,
Εκείνα που κάλπαζε η φαντασία τους,
Τώρα ακόμη παλεύουν να ζωγραφίσουν
Την ευτυχία,
Παλεύουν ακόμη να γράψουν,
Το τραγούδι της χαράς... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Δεν έχουν αλλάξει και πολλά στην εκπαίδευση, από τότε που τα παιδιά έγραφαν με την κιμωλία...
Ευτυχώς όμως, πάντα θα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
07-03-2016 @ 21:46 | Ισως το ωραιοτερο σου ποιημα απο οσα εχω διαβασει, χιλια μπραβο. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Γ. Σ . Αλεξάνδρου
08-03-2016 @ 00:36 | Σας ευχαρίστω πολύ όλους!! | | ΒΥΡΩΝ
14-11-2016 @ 19:25 | ::theos.:: ::rock.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
