| |
Ξύφαινες δάκρυ των λυγμών γι’ ανακωχές
στων ενυδρείων σου το φως κάτω απ’ τον ήλιο
εκεί που χώρισαν στα δύο το βασίλειο
κει που λιμάριζαν τις νόθες εποχές
(Ρ)Και συ να κάνεις πεζοδρόμιο κεφάτη
να ‘χεις κινήσει από νωρίς το δειλινό
να κυνηγάς τον τελευταίο σου πελάτη,
και να μου λες: «τώρα δική σου θα γινώ».
Η αδρεναλίνη σου ψηλά, να σε νικά,
απ’ τον Σελήμ που λέει η δικιά του τον «εμπαίζει»,
ως τον μαλάκα που επιμένει για να παίζει
σαν τον χαφιέ που ψάχνει να’βρει μυστικά.
Πάτρονες βγήκαν κάτι "φίλοι" απ’ τα παλιά
δήθεν να φέρουν στη ζωή σου τη γαλήνη
από φιλί κι από λεφτά θα ‘χαν ξεμείνει..........
Πως σ’ αγαπώ που τους πετάς απ’ τα σκαλιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
