| |
παντου..
σωματα πολυεπιπεδα αντικριστα
λεπτα χτισματα λοξα οχι πολλα δυο
ευθυτενη και στο γκρεμισμα τους μαζι
το αδιαχωριστο απο ενα σημειο..
απο ενα σημειο και μετα
το απιαστο απτο και τουμπαλιν
το ενα στη ξηρα και το αλλο στα ανοιχτα
η θαλασσα αναμεσα τους πλατια ολογυρα
τα μπαλκονια πλατια
φως του ηλιου κι αυρα δροσερη
στο τελικο σκοταδι
ή στο τελευταιο μεχρι εκεινη τη στιγμη επιπεδο
που αγγιζει την απεραντοσυνη
και η αισθηση την αιωνιοτητα
την πληροτητα και την ανυπαρξια
απο τη μια αντρας με χερια κλαδια
χλωρα και ισα που αγγιζουν
την αλμυρα
στον αερα κι ως το μεδουλι
παιδι σαν ανεμοσκαλα
τα κατεβαινει
λιγο πριν πεσει μεσα της
σαν ανεμος κι ενα με την ησυχια
η λαχταρα στο μειλιχιο προσωπο του
σαν το αγριο στραφταλιζει μελι
απο την αλλη γυναικα
παρατηρει
βυθισμενη στο αυτο ολον σα σφηκα
τοσο χαμενη στην ελλειψη
που ο χρονος δεν υπαρχει
ουτε για να ξαφνιαστει ουτε να αναρωτηθει
το πως το αγνωστο μπροστα της
του ανδρος σωμα
οπου πριν μολις χωραγε
μες στη φουχτα της -τοσο μακρινο-
βρεθηκε μεμιας στη στιγμη μεσα
απο αποσταση κοιτωντας αναπνοης
φιλωντας την με τα ματια
μετα τιποτα
γενους θηλυκου αρσενικου και ουδετερου
απροσδιοριστο και απροσδοκητο παν
ο κυκλος ειναι κυκλος
και το κενο κενο.
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
