| |
[align=center][B][I][font=georgia][color=black]
Τις μέρες που έχει ήλιο να θυμάσαι
η καρδιά είναι φτιαγμένη από φως
τις νύχτες το σκοτάδι που φοβάσαι
άσε τη φλόγα σου να γίνει εαυτός
Τα νέφη του μυαλού σου να σκορπάς
στο τώρα δεν χωρούν οι αναμνήσεις
μες τη δροσιά του κόσμου να χωράς
ότι Αγαπάς στο στόμα να φιλήσεις
Ο πόνος σαν λουλούδι που ανθίζει
στα χέρια ενός παιδιού χαμογελά
σαν πορτοκάλι η ανάσα να μυρίζει
και η χαρά να σε πηγαίνει πιο ψηλά
Βαλε στο στόμα μέλι να γεννήσει
τις λέξεις που ανθίζουν τις καρδιές
το θαύμα στον αέρα να μυρίσει
να΄ναι οι μέρες ακόμα πιο γλυκές
Ατσάλωσε το θέλω στις γροθιές σου
το κάλλος να είναι ο Λόγος της ζωής
το ποίημα που ριζώνει στη ψυχή σου
νερό να γένει μιας όμορφης πηγής
[/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
