| |
Μου το ξαναθύμισες; «Η φυγή κληρώνει
το κορμί μου πούλησα, για έναν οβολό»
Σου είπα: «Μη το σκέφτεσαι…..τράβα την περόνη
θάβρουν τα κομμάτια σου άλλοι στο γιαλό»
Μου ‘πες, Ως το τέλος μας, θάσουνα κυρία
μ’ έναν λόγο άπονο, κρύο και βραχνό
Η αγάπη σου ήτανε μία λοταρία
που ένας ξένος κέρδισε όμως τον λαχνό
Η ορχήστρα, άρια για τον τζόγο παίζει
οι χαμένοι ψάχνουνε νύχτα τη θηλιά
το φιλί ποντάρισες σ’ έρωτα τραπέζι
το ‘χασες και βρέθηκες σε άλλου αγκαλιά
Είπες θα ξανάπαιζες σίγουρα το ….μαύρο….
σου ‘λεγα : Παράτα τα …έρχεται βροχή,
μα η μπίλια κάθισε στο λευκό…..που νάβρω
τύχη να ξεκίναγες, πάλι απ’ την αρχή!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
